The battle that never ends is the battle of belief against disbelief

Na vele onderzoeken, nieuwe testen en veelvuldig medical gaslighting, is er een verslag toegekomen met de post vandaag.

Laat het een stem zijn voor alle spoonies in de wereld, want dit is, opnieuw, wat wij allemaal dagelijks meemaken.

(Trigger warning voor de spoonies die dit lezen)

Hypochondrie:

ofwel ziektevrees, is een stoornis waarbij een persoon ervan overtuigd is een ernstige ziekte te hebben. Allerlei gewone of onschuldige lichamelijke verschijnselen worden gezien als teken van een ernstige ziekte. Dit kan bijvoorbeeld leiden tot uitgebreid zoeken op internet naar de vermeende ziekte of het dwangmatig checken van het eigen lichaam. Als een arts de patiënt heeft onderzocht en de patiënt probeert gerust te stellen, heeft dit vaak alleen kortdurend, of helemaal geen effect. Patiënten zijn ervan overtuigd dat ze een ernstige ziekte hebben of de diagnose van een ernstige ziekte zullen krijgen.

De feiten: ik heb de diagnose chronische lyme, tularemie, lekkende darm, dysautonomie en een sterk vermoeden van small fiber neuropathie. In het reguliere systeem willen ze deze diagnoses niet accepteren omdat er weinig rond gekend is en specialisatie vereist is.

Paranoia:

Iemand die paranoia is heeft een groot wantrouwen naar anderen.

Wiens fout is het dat ik geen vertrouwen meer heb in het medische systeem?

We groeien op met het idee dat dokters goede mensen zijn, dat ze er zijn om naar ons te luisteren, ons te helpen, ons te genezen. Maar in de afgelopen jaren heb ik slechts één dokter gehad die luisterde, die mijn gezondheid serieus nam, die mij probeert te helpen. Langs alle kanten worden we tegengewerkt, niet geloofd, niet gehoord, wordt het afgedaan als iets onbenulligs, waar je je maar moet over zetten. Loslaten, aan iets anders denken, een beetje ademhalingsoefeningen doen. En dit, terwijl er steeds klachten bijkomen, nieuwe symptomen ontstaan, opstoten komen, omdat lyme zich verder verspreid in de weefsels.

Wie, welk persoon, denkt dat dit iets is wat wij uitvinden? Dat we voor ons plezier maar doen alsof er van alles aan de hand is? Hoe in hemelsnaam wil je zo leven? Het enige wat ik wil is hulp, hulp om mijn gezondheid terug te krijgen. Hulp om terug te kunnen leven in plaats van overleven. Dus nee, beste dokter, dit is niet voor de fun.